Czat

Czat

Pogoda dopisywała, było słonecznie. Do kawiarni, w której miałem spotkać się z nieznajomym, było zaledwie 300 metrów od mojego domu. Całą drogę zastanawiałem się jak na żywo będzie wyglądał interesant. Czy tak samo jak na zdjęciach czy też może całkiem inaczej. Jaki ma głos, czy jest uprzejmy, arogancki a może nieśmiały. Otworzyłem drzwi do kawiarni, usiadłem tuż przy oknie, z którego widać było ulicę. Ludzie pędzili po niej jak szaleni, czasem miałem wrażenie, że samochody poruszają się wolniej. Kelnerka przyniosła zamówioną przeze mnie kawę, podziękowałem a ona uśmiechnęła się by być jak najbardziej życzliwa. Wnętrze kawiarni było dosyć przytulne. Zaledwie sześć stolików, dwa dwuosobowe i cztery , czteroosobowe. Na stolikach leżał skromny obrus w czerwono-białą kratę. Na środku wazonik z świeżymi kwiatami. Były to chyba tulipany. W powietrzu unosił się zapach kawy oraz pieczonego ciasta. Dwa odległe stoliki czteroosobowe były zajęte przez grupkę ludzi. Poza tym nikogo nie było. Cierpliwe czekałem , aż pojawi się Pan o nicku "Niespodzianek". W sumie nie zastanawiałem się nad jego nickiem. Teraz zacząłem snuć teorie , że to może jakiś trans, umawiasz się wszystko okey a potem niespodzianka i sika sobie na siedząco. Moje rozmyślania rozbawiły mnie troszeczkę. Było mi to potrzebne byłem lekko zestresowany. W końcu drzwi kawiarni się otworzyły a do środka wszedł młody mężczyzna, oczywiście elegancko ubrany, spojrzał na mnie swoim głębokim spojrzeniem. Rozpoznał mnie. To dobrze nie będę musiał go wołać przez całą kawiarnie. Co jak co ale nie lubiłem zbytnio zwracać na siebie uwagę. Zbliżał się do mojego stolika po czym poczułem zapach jego nieziemskich perfum. Myślałem, że zaraz uniosę się z krzesła i pofrunę wodzony wonią za nos w jego stronę. Ocknąłem się jednak szybko by się przywitać.

- Cześć, Niespodzianek. Roześmiał się.

- Cześć, może od teraz mów mi po prostu Maks. Nie zaoponowałem , odpowiadało mi to dużo bardziej niż zwracanie się po nicku z chatu. Przedstawiłem się mu również po czym wziąłem łyk kawy. Do stolika podeszła kelnerka, zerknęła na mnie po czym spojrzała na Maksa. Zanim zapytała czy coś podać, dwukrotnie obejrzała nas oboje. Gdybym potrafił czytać w jej myślach zapewne usłyszałbym jak zadaje sobie pytanie, - geje ? Lecz mogę się mylić. Maks zamówił kawę a kelnerka udała się w stronę kuchni.

- Bardzo ładnie wyglądasz. Wracasz z pracy czy zawsze ubierasz się tak elegancko. Miałem nadzieję, że nie jest jakimś sztywniakiem, że czasem potrafi wrzucić na luz.

- Nie no coś ty, nie ubieram się tak na co dzień. To taki roboczy out fit. Jako kierownik firmy reklamowej muszę wyglądać poważnie. To fakt przecież nie będzie latał w dresie - pomyślałem.

- Może nie gadajmy o pracy. Dodałem chcąc odsunąć ten temat jak najdalej. Nie miałem się zbytnio czym pochwalić. Zapierniczałem w fabryce obuwia, za marne grosze. Mój out fit roboczy mógłby robić za szmatę do podłogi a nie jako wyjściowy na spotkanie w kawiarni.

- No dobrze o czym chcesz porozmawiać? Super mam wolną rękę mogę pytać o co zechce.

- Miałeś już chłopaka, byłeś już w jakimś związku? Jego mina posmutniała. Chyba uderzyłem w jakiś czuły punkt. Mimo wszystko chciałem usłyszeć odpowiedź.

- Tak, byłem. Pokłóciłem się z chłopakiem. Mieliśmy odmienne zdanie w jednej kwestii. Uważałem, że na za dużo sobie pozwala. Nie rozumiał chyba mojego pojęcia związku. Nie rozumiał jego pojęcia związku? Czy warto o to pytać? Odpuszczę sobie drążenie dalej tego tematu, gdyż atmosfera robiła się zbyt poważna. Czułem się bardzo niekomfortowo. Na szczęście tą poważną zawiesinę rozgoniła kelnerka, która przyniosła kawę zamówioną przez Maksa.

- Przykro mi , że Wam nie wyszło. Tak bywa, że czasem różnice zdań i poglądów rujnują związki. Nie ma co budować miłości na lichych fundamentach. Maks uśmiechnął się, że popieram jego zdanie. Siedzieliśmy chwilę w ciszy. Zaczynało mi się trochę nudzić. Nie wiedziałem o co pytać a on sam siedział i szukał tematów głowie. Postanowiłem podgrzać atmosferę.

- Wiesz co? Bardzo mi się podobasz. Masz takie męskie rysy twarzy. Ten zarost - pogładziłem go po brodzie, - taki zadbany. Gdy tak patrzysz na mnie swym głębokim spojrzeniem robi się mi bardzo przyjemnie. Szczerze chciałbym poczuć Twoje ciepło i miękkość Twoich ust. Nie zawstydzałem go ani trochę. Był całkiem świadomy swojej urody i atrakcyjności. Czekałem na jego ruch. Uśmiechnął się szeroko po czym zaproponował czy byśmy nie oddalili się w jakiejś bardziej wyobcowane miejsce. Po chwili namysłu uznaliśmy, że jego dom będzie właściwy. Wsiedliśmy do czarnego audi po czym ruszyliśmy w drogę. Maks zapuścił radio ,  nie zwracałem uwagi na muzykę przyglądałem się jego idealnym rysom twarzy. Raz od czasu zerkał na mnie a jego ręka wędrowała na moje kolano. Podobały mi się te delikatnie czułości, jednak nie chciałem by wyobrażał sobie za wiele. Drogą minęła dosyć szybko, mimo , że jechał dosyć ostrożnie, tak jak lubię. Wysiedliśmy z samochodu , a moim oczom ukazał się duży ogród, z idealnie przystrzyżonym żywopłotem. Przeszliśmy przez ten tunel zieleni, by dotrzeć do drzwi domu. Maks wyjął klucze, otworzył drzwi i skinął ręką na znak bym wszedł do środka. To co zobaczyłem zaparło mi dech w piersiach. Dom był ogromny, wielki hol, z prawej i lewej strony idące półłukiem białe schody prowadzące na drugie piętro. Na środku, hen wysoko na suficie wisiał kryształowy, a przynajmniej na taki wyglądał - żyrandol. My skręciliśmy w lewą stronę na parterze. Weszliśmy do salonu. Na środku leżał duży biały dywan, tuż obok stała sofa a naprzeciw niej szklany stół. Na ścianie wisiało mnóstwo obrazów oraz wielki plazmowy telewizor z podłączonym kinem domowym. Maks poszedł zrobić drinki a ja usiadłem i podziwiałem pomieszczenie. Nie zdążyłem ogarnąć jeszcze wszystkich elementów gdy tuż obok mnie usiadł już Maks z zimnym drinkiem. Wziąłem kolorowy trunek a on pogładził mnie szyi. Poczułem dreszcze jego palce były zimne, pewnie od lodu. Zauważył to więc przestał. Zrobiło mi się gorąco, napiłem się więc kolorowego drinka dla ochłodzenia. O dziwo w ogóle nie było czuć w nim wódki. Był bardzo smaczny, nie wiem jak uzyskał trzy kolorowego drinka. Pierwsza warstwa była pomarańczowa, pod nią zielona a sam spód był błękitny. Przestałem rozmyślać nad konsystencją drinka, położyłem go na stoliku. Maks także odłożył swoją szklankę. Zbliżył się do mnie, pogładził delikatnie szyję po czym przyłożył do niej swe usta. Było mi coraz bardziej ciepło. Lewą ręką gładził moje kolana, a jego usta po chwili dotykały jego ust. Były one tak miękkie, soczyste. Zaczęliśmy się całować namiętnie, masować się językiem, a jego ręka coraz bardziej zbliżała się do mojego krocza. W tym momencie przerwałem to stanowczo odpychając go od siebie. Jego zdziwiona mina wyrażała równocześnie gniew i zakłopotanie.

- Coś nie tak? Zapytał Maks oczekując wyjaśnień. Nie chciałem przecież z nim uprawiać seksu po kilku godzinach znajomości. Zależało mi owszem na bliskości ale ograniczonej do przytulania i całowania po za tym nic więcej.

- Słuchaj Maks, przepraszam Cie. Nie jestem tutaj po to by uprawiać seks. Posuwamy się za daleko.

Maks roześmiał się ironicznie po czym wybuchając powiedział - Nawet nie zaczęliśmy się posuwać! 

Był rozwścieczony, czar prysł. Nie był już miły, niewinny, jego twarz trzaskała piorunami a wzrok tym razem przeszywał jak sztylet. Po chwili poczułem ucisk na mojej szyi, tak silny, że nie mogłem wydusić słowa. W jego oczach pełnych szaleństwa widziałem swoją twarz, zaczynało mi mroczyć w oczach. Robiło się coraz ciemniej ledwo widziałem już jego twarz. Próbowałem go przewrócić nieskutecznie, nagle dostrzegłem , że dosięgam do szklanki z drinkiem, szybkim ruchem porwałem ją i uderzyłem go w głowę. Stracił przytomność a ja w końcu wziąłem oddech. Podbiegłem do drzwi, nie ubierałem już nawet butów. W skarpetach przebiegłem przez ogród i podbiegłem do ulicy. Przechodnie patrzyli na mnie jak na świra. Jednak miałem to gdzieś. W końcu jednak ubrałem buty wiedząc, że jestem już dosyć daleko od domu tego świra. Zebrałem się w garść i naglę poczułem okropny żar wściekłości, furię. Miałem ochotę wrócić się do niego i skopać mu to bogate dupsko. Miał przewagę, zauroczył mnie i zaatakował niespodziewanie - w innej sytuacji pożałowałby tego ruchu. Wyżyłem się na ulicznym koszu na śmieci, zostawiłem na nim kilka wgnieceń, na szczęście nikogo nie było w zasięgu wzroku, więc nie dostane mandatu. Miałem nadzieję, że ruszy za mną samochodem a wtedy pokazałbym mu, że ze mną się nie zadziera. Nie lubię kłopotów ale w zaistniałej sytuacji miałbym to gdzieś. Wściekłość powoli przechodziła i przeradzała się w żal. Przypomniały mi się słowa Adasia "nie uważasz, że to niebezpieczne tak spotykać się z nieznajomymi?" . Wtedy poczułem chęć zadzwonienia do niego by opowiedzieć co się stało. Wybrałem numer, słychać sygnał , jeden , drugi, odebrał . - Halo, co jest ? Wszystko w porządku? Nie wiem co się ze mną stało ale gdy usłyszałem jego głos, w gardle pojawiła mi się gula, przez która nie potrafiłem wydusić ani słowa. Po policzku popłynęła mi łza, otarłem ją po czym dałem mu znać, że wszystko w porządku. Miałem nadzieję, że uwierzy choć drżał mi głos. Wyłączyłem telefon, lecz uprzednio napisałem SMS do Adasia, że zadzwoniłem do niego przypadkiem. Nie chciałem by się martwił, w końcu mnie ostrzegał. To moja wina i poniosę konsekwencje źle podjętej decyzji. W głowie krążyły mi słowa " Należało Ci się!" , "Niech to będzie dla Ciebie nauczka!". Droga do domu dłużyła się mi strasznie, jednak ten spacer był mi jak najbardziej potrzebny. Po drodze kupiłem sobie czteropak piwa. Wypije je szybko i pójdę spać. Nie jestem już nawet głodny. Chce po prostu zapomnieć o tym dniu. W końcu w zasięgu wzroku dostrzegłem drzwi od domu, szukając kluczy, poczułem nagły ból z tyłu głowy, drzwi zniknęły za czarną kurtyną powiek i padłem na ziemię.